บทความโดย : คุณชายมะนาว..กับหุ้นสายสีลม
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 2 สิงหาคม 2558 ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมแข่งขันรายการ “เดิน-วิ่ง สวนหลวง ร.๙ มินิมาราธอน ครั้งที่ 4” ที่จัดขึ้นภายในบริเวณสวนหลวง ร.๙ โดยผมเลือกที่จะเข้าแข่งขันวิ่งในระยะทาง 10 กิโลเมตร ซึ่งเป็นระยะทางที่ผมถนัดและชอบวิ่งมากที่สุด ก่อนหน้านี้ผมเคยเข้าแข่งขันในรายการวิ่งมินิมาราธอนระยะทาง 10 กิโลเมตร อยู่หลายสนาม แต่เนื่องจากผมเกิดอาการเจ็บที่หัวเข่าด้านซ้ายจึงจำเป็นจะต้องหยุดพักการวิ่งและห่างหายไปจากสนามแข่งขันเป็นเวลานานหลายปีเลยทีเดียว
การได้มีโอกาสเข้าร่วมแข่งขันในรายการวิ่งมินิมาราธอนอีกครั้ง จึงเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกดีใจมากที่ได้กลับมาทำในสิ่งที่ตัวเองรักอีกครั้ง และในครั้งนี้ผมไม่ได้วิ่งเพียงคนเดียวเหมือนอย่างสนามอื่นๆที่ผ่านมา แต่ผมมีน้องชายที่รักที่เคารพนับถือกันมาร่วมวิ่งเคียงบ่าเคียงไหล่ไปด้วยกันกับผม ทำให้การวิ่งของผมและน้องในครั้งนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลยแม้ว่าต่างคนต่างก็มีเม็ดเหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวด้วยกันทั้งคู่ก็ตาม
ในทุกๆสนามแข่งขันที่ผ่านมารวมทั้งสนามแข่งขันในครั้งนี้ด้วยสิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตุเห็นในทุกๆสนามก็คือ ในสนามแข่งขันจะมีบุคคลที่เข้าร่วมทำการแข่งขันอยู่ 3 ประเภทคือ
1. ประเภทที่ต้องการเป็นผู้ชนะอันดับ 1
ผู้เข้าแข่งขันประเภทนี้สามารถเรียกได้อย่างเต็มปากเลยว่า “เซียนสนาม” ตัวจริง เป็นนักวิ่งปอดเหล็กที่วิ่งเร็วมากๆ คนอื่นเขาวิ่งกันไปได้แค่ 2-3 กิโลเมตร บรรดาเซียนเหล่านี้ วิ่งไปจนจะถึงเส้นชัยอยู่แล้ว นักวิ่งปอดเหล็กประเภทนี้ก็ต้องขอคาราวะต้องยกนิ้วให้เขาล่ะครับ เพราะเขาสุดยอดจริงๆ
2. ประเภทที่ต้องการไปให้ถึงเส้นชัย
ผู้เข้าแข่งขันประเภทนี้จะวิ่งไปอย่างช้าๆ โดยตลอดระยะทางที่วิ่งจะมีจังหวะก้าวเท้าวิ่งออกไปอย่างสม่ำเสมอ มั่นคงแน่นอนและผู้เข้าแข่งขันประเภทนี้จะประคับประคองตัวเองให้สามารถวิ่งไปถึงเส้นขัยได้ในที่สุด
3. ประเภทที่ต้องการเพียงแค่ให้ได้มาวิ่ง
ผู้เข้าแข่งขันประเภทนี้เมื่อเริ่มออกวิ่ง ณ.จุดที่ปล่อยตัว He , She, It , Are ,You, We ,They เขาเหล่านั้นก็จะออกวิ่งไปอย่างรวดเร็วมากๆ แล้วก็จะค่อยๆเริ่มหมดแรงจากวิ่งก็จะกลายเป็นเดินหลังจากที่วิ่งออกไปจากจุด Start ไปได้ไม่เกิน 3 กิโลเมตร
สิ่งที่ผมอยากจะบอกก็คือ การวิ่งมินิมาราธอนระยะทาง 10 กิโลเมตร มันไม่ใช่เป็นเพียงแค่การวิ่งเท่านั้น แต่มันคือการวางแผนทางความคิดและจิตใจของตัวเอง ในทุกย่างก้าวที่คุณก้าวเท้าวิ่งออกไป คุณต้องวางแผนที่จะควบคุมจังหวะการวิ่ง จังหวะการหายใจของคุณ คุณต้องคอยควบคุมจิตใจของตัวคุณเองอยู่ตลอดเวลาให้อดทนเพื่อให้สามารถประคับประคองตัวเองให้ไปถึงเส้นชัยในอีก 10 กิโลเมตร ข้างหน้าให้ได้ ไม่หมดแรงและล้มเลิกความตั้งใจไปตั้งแต่ 2-3 กิโลเมตรแรกของการออกวิ่ง
ซึ่งมันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับการใช้ชีวิตของคุณเลย มันจะมีประโยชน์อะไรที่คุณจะรีบร้อนเร่งรัดสร้างหนี้สร้างสินให้กับตัวคุณเอง ให้มีทุกสิ่งทุกอย่างเพียบพร้อม อย่างที่คุณใฝ่ฝันด้วยความรวดเร็วจนเกินตัว จนละเลยการออมการลงทุนเพื่อสร้างความมั่งคั่งให้กับตัวคุณเอง แล้วสุดท้ายคุณก็ล้มลงหมดแรงที่จะวิ่งต่อไปให้ถึงเส้นชัยอย่างที่เคยคิดฝันเอาไว้
ค่อยๆก้าวออกไป..ค่อยๆคิด..ค่อยๆทำ..วางแผนการใช้ชีวิตวางแผนการลงทุนให้รอบคอบ..ไปอย่างช้าๆแต่มั่นคง แล้วคุณก็จะก้าวไปสู่เส้นชัยอย่างที่คุณใฝ่ฝันนั้นได้ในที่สุด.
ขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาติดตาม หากไม่รังเกียจกรุณาช่วยกด Like facebook หรือช่วยแชร์ ส่งต่อสิ่งดีๆเหล่านี้ให้กับสังคม และขอเชิญมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของแฟนเพจ..สังคมเล็กๆที่อบอุ่น เพื่อเป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์สิ่งดีๆคืนให้กับสังคมต่อไป.
บทความโดย : คุณชายมะนาว..กับหุ้นสายสีลม
https://stocksilomline.wordpress.com